يک استاد معماري وشهرسازي دانشگاه تهران در گفت و گو با ميراث آريا (chtn) ،ضمن بيان اين مطلب افزود:براي نمونه درحال حاضر بالا رفتن از يک پلکان يا عبور از يک در براي معلولان و سالمندان در بسياري از موارد زندگي ، مساله ساز است.
ايرج شهروز تهراني گفت: موانع ساختاري مانند پارکينگ ها ، دربهاي ورودي ، پلکان ها و اشياء مورد استفاده در اين مکان ها مانند دستشويي ها، فقسه ها ، واتر کلوزها واشياء مورداستفاده در اين مکان ها مانند مصالح ليز،درهاي شيشه اي بدون نشانه نگرشي و تشخيص گوشه هاي تيز ديوارها و غيره از جمله مواردي هستند که بايد مورد توجه قرار مي گيرند.
وي در ادامه خاطرنشان کرد: اصولا\" درشهرهاي ايران اين موانع مورد توجه قرار نگرفته اند چراکه با وجود قوانين وضع شده هنوز به هيچ عنوان يا به صورت کلي در طراحي و اجراي ساختار هاي مختلف و طراحي شهري مساله معلول و کمبود امکانات آنها مورد نظر قرار نگرفته است.
به گفته اين استاد معماري وشهرسازي: در تمامي ساختارها و طرح ها بايد اصول اوليه و اصلي يعني قابليت ورود و خروج و تطبيق تمامي فضاها و اشياء ثابت با امکانات معلولان مورد توجه قرار گيرد.
شهروزاضافه کرد:بايد توجه داشت که حذف تمامي اشياء يا ساختار هايي که مانع حرکت معلولان مي شود غير ممکن است ولي بايد به طريقي عمل کرد تا با ارئه راه حل هاي صحيح معلول خود را کاملا\" يار و راحت حس کرده و در تمامي محيط و فضاهاي شهري زندگي کند.
وي ادامه داد: براي نمونه بالا رفتن از رامپ هاي با شيب حداکثر 8 درصد و آسانسورهاي وسيع بالابرهاي پلکاني که روي دست انداز پله ها نصب مي شود ،عصاهاي ثابت بر روي پلکان ها ، امکان استفاده از کالسکه هاي ويژه و بسياري از راه حل هاي ديگر امکان حرکت بهتر معلولان را به بهترين وجه فراهم مي کند./118
انتهای پیام/